Bijna zover………….
Over 2 nachtjes is het dan eindelijk zover na 10 maanden van bloed, zweet en trainen mag ik zaterdag dan echt van start tijdens de 2e editie van de Frysman. Na een heroïsche 1e editie waar ik mocht helpen als HeldenHelper heb ik besloten om me vorig jaar december in te schrijven als deelnemer. In mijn blogs hebben jullie mijn ups en downs kunnen volgen van HeldenHelper naar deelnemend atleet! De reacties op de blogs waren en zijn allemaal hartstikke leuk en het is fantastisch hoe mensen met je meeleven. Dat doet je goed in tijden zo’n mooi, maar soms ook zwaar proces.
Een week of twee geleden had ik dan toch een beste dip. Die hele triathlon kon me echt gestolen worden, geen zin, totaal geen puf, heel erg moe. Bah! Ik had het echt helemaal gehad. Trainer gemaild en die heeft het laatste schema wat aangepast en dankzij tips en steun van een aantal mensen ging het gelukkig vrij snel weer beter en kreeg ik langzaam de zin weer terug. Elke dag wel getraind, maar niet te gek vooral ook om het gevoel weer een beetje terug te krijgen. Maar vooral mijn lijf en mijn hoofd wat rust gegund. Lekker uit eten geweest met m’n lief en genoten van een heerlijk glaasje wijn (wat heb ik dat gemist de afgelopen maanden!!!) . De laatste week hebben Martine en ik ook gekeken hoe we deze het beste konden aanvliegen. Want niet onbelangrijk is dat Martine natuurlijk met de twee mannen de Frysman organiseert en dus ademt het bij ons thuis al maanden Frysman. Afgesproken dat Martine de week van de Frysman samen met Tsjeard en Marco in een prachtig onderkomen verblijft in Warns bij de Weyde Blick, zodat zij zich kan richten op de organisatie en alles wat daarbij komt kijken en ik me kan focussen op laatste trainingen en de puntjes op de i zetten. Natuurlijk ben je het liefste lekker bij elkaar maar dit heeft ook wel z’n voordelen……..
Door alle drukte van de organisatie en toch ook wel spanningen die bij mij zo nu en dan opkomen kunnen we dat nu in ieder geval niet op elkaar afreageren.
Het is ook wel gek want nu maak ik de voorbereidingen op de Frysman op een hele andere manier mee. Deze week ben ik twee keer op het Frysman terrein geweest en het is fantastisch om te zien hoe ze het lege grasveld omtoveren tot een fantastisch evenementen terrein. Er staat een hele grote tent met een echte bodem, zodat als de wind opsteekt niet alle vrijwilligers en supporters in de tent hoeven te gaan hangen om deze aan de grond te houden. De finishstraat ziet er ook weer prachtig uit. Het ziet er allemaal supermooi en professioneel uit. En het mooiste vind ik dat je Tsjeard, Marco en Martine ziet stralen want wat mogen zij nu alweer trots zijn op wat ze allemaal neerzetten. Ik ben in ieder geval heel trots op ze.
Nu is het mijn taak om zaterdag te finishen op die prachtige locatie. Nog twee nachten slapen of draaien en dan is het eindelijk zover. Ik probeer me rustig te houden maar ik merk dat dat soms best heel moeilijk is. De laatste twee weken stap ik ‘s avonds in mijn bed en als ik m’n ogen sluit fiets ik eerst in gedachten nog even een rondje Frysman parcours. Volgens mij kan ik het parcours met mijn ogen dicht fietsen…….het zit er allemaal in. Nu moet het er alleen nog uit!
Ik hoop jullie te zien op het Rea Klif aanstaande zaterdag als deelnemer of supporter. Voor iedereen heel veel succes gewenst en ik ga mijn best doen om er ook vooral van te genieten.